Pintxos party in San Sebastian

Vandaag stond een bezoekje aan San Sebastian op het programma. Niet al te vroeg gingen we op pad met een lekker zonnetje boven ons hoofd. Eerst vanaf de camping naar het treinstation gewandeld. Toch nog een wandeling van een halfuur. Daar de metro/trein gepakt naar Donostia, zoals de Basken zeggen. We zijn net zoals vorig jaar (weer) in een streek waar ze prat gaan op hun eigen taal en cultuur; noem een Bask geen Spanjaard! (en noem een Welshman geen Engelsman :-)). We stonden nog maar net buiten het station en Erna werd op haar schouder getikt door een bejaard dametje. Die maakte haar duidelijk dat ze haar handtas voor haar buik diende te dragen, want het wemelde hier van immigranten die tassen rolden... Waar we vandaan kwamen, wilde ze weten. Toen we haar dat vertelden, konden wij niet meer stuk. Wisten wij veel dat Maxima Baskisch bloed in de aderen heeft stromen :-). (ja, dat konden we allemaal met haar "bespreken"... Voorzichtig maande ik Erna om verder te lopen, want als het aan het dametje gelegen had, stonden wij er nu nu nog :-)).

Eerst even een bakkie (thee en koffie) gedaan, buiten op een terrasje bij de grote kathedraal van San Sebastian. (Niet oud genoeg om te bezoeken, vond Erna, maar 100 jaar :-)). Daarna de (oude)stad al "geocache zoekend en "scharrelend"  verkend. Zie ook de foto's en video(s). Langs de strandboulevard, de muzikanten, het beeld van Don Quichot en zijn maatje (10 punten voor zijn naam), de jacht/vissersbootjes haven, de nauwe straatjes, enz.... (uiteindelijk een kilometer of 10..pppffff). 

En we hebben de Pintxos ontdekt! Kleine hapjes zoals bijvoorbeeld (een plakje) stokbrood met krabsalade en een grote garnaal erop, een kroketje met ham, champignons met een paprikaatje, een broodje met kleine worstjes, enzovoort. Als je er genoeg van eet, heb je een hele maaltijd! En met een biertje en een wijntje erbij, spoelt dat lekker weg. 

De taal hier is nog wel een dingetje; het Baskisch is net zoals het Welsh, behoorlijk raadselachtig.