"Zoek de zon op"

Het regende vanochtend toen we opstonden. We waren er dan ook niet rauwig om dat we vandaag zouden vertrekken richting Pamplona. Het weer zou vast beter worden en dat werd het ook. Zeker nadat we uit de bergen (“heuvels”😉) kwamen. De bestemming voor vandaag was Olite, zo’n 120 km zuidwaarts.

De camping bestaat vooral uit kleine huisjes voor vaste gasten. Helemaal achteraan is een leeg kampeerveld met jonge boompjes die een aantal plaatsen markeren. We mochten gaan staan we wilden. Dat is nog eens fijn van het voorseizoen! Ook de prijs, €19 per nacht, bevalt ons prima. We kiezen een plekje uit en zorgen met behulp van de gele kunststof blokken/keggen ervoor dat de camper nu eens echt waterpas staat. Dat hadden we nog niet eerder uitgetest.

We lezen en lunchen wat, maken een praatje met onze Nederlandse buren en klooien wat op onze telefoons. Rond een uur of vier besluiten we met de fiets naar Olite te gaan. Een dorpje op zo’n 3 km van de camping vandaan. Bij aankomst doen we een drankje op een leuk dorpsplein. Heel erg schattig, een mooi groot plein waar veel leven is; een paar terrasjes, voetballende kids, moeders met baby's, borrelende oudere mannen, een schrijver (? Volgens Erna dan 😉).

Na dit terrasbezoek gaan we geocachen en bewonderen ondertussen de omgeving van het kasteel. We bezoeken ook nog even de VVV.. eh..Officina de Turismo en krijgen steeds meer zin in het bezoek aan Bardenas Reales door de folders die we hiervandaan meenemen.

Rond 19:00 uur krijgen we trek en zoeken een restaurant. Dat viel nog niet mee. Veel tentjes zijn nog dicht, men eet hier pas rond 21:00 uur of later. Uiteindelijk belanden we in een restaurant van een hotelletje, “El Rincon de la Joyosa” (Google vertaal: de hoek van vreugde”). We zijn de enige gasten en krijgen alle aandacht van de vriendelijke serveerster. Ze spreekt geen woord Engels, maar we kunnen elkaar aardig verstaanbaar maken. We kiezen voor het dagmenu wat bestaat uit 3 gangen met een klein flesje wijn, fles water, brood en een aperitiefje; een soort Baskisch bitterballetje! Geen haute cuisine, maar erg smakelijk gegeten.

In de schemer fietsen we weer “huiswaarts”.