Zondag 17 juni, wandelen door rivier, langs kunst en architectuur en slenteren door de stad

’s Morgens eerst weer vorstelijk ontbeten in ons appartement, lekker met een raam open en uitzicht op een deel van de stad. Daarna naar buiten en een kopje koffie en thee gedaan bij Plaça del Carmen bij het tentje met de naam “Maria Mandiles”. Ik weet niet of dat voor alle seizoenen van het jaar geldt, maar nu drink je daar een fantastisch lekkere “Café Americano” (een gewone koffie, zouden wij zeggen) en een Coca cola Zero voor 3 euro 30! En als je geluk hebt, heb je daar nog live muziek bij ook! (zie video en foto’s).

Na de koffie starten we onze wandeling; Erna heeft het programma voor vandaag voor een deel al in haar hoofd. Door Valencia liep ooit eens de rivier de Turia en de nu droge bedding doet dienst als stadspark. Je kan er zo’n 9 kilometer lang door heen lopen, joggen, fietsen of slenteren.

In deze rivier vindt je ook tennisvelden, atletiekbanen, voetbalvelden, speeltuinen, beelden fonteinen, vijvers, te veel om op te noemen.

Wij liepen richting de zee en hadden als doel “Ciudad de las Artes y las Ciencias” enkele kilometers verderop. (ik zie nu op mijn telefoon dat “gezondheids app” aangeeft dat we die dag 12 kilometer hebben gelopen….;-))

Onderweg bedacht dat we ook die cache gingen zoeken in de buurt van ons einddoel in de rivier. De cache heet “Pianoconcert”, zie de foto waarom. Achteraf gezien had deze cache voor mij ook de “Jodelen cache” kunnen heten, want bij het zoeken naar de cache, deed ik dat van pijn! Ik tastte de onderkant van de rand van de vleugel af met mijn vingers “ontdekte” op pijnlijke wijze een wespennest….Tot ons groot ongenoegen konden we de fu(*%@$ing cache ook nog niet vinden ☹.

We wandelen de rivierbedding uit en gaan de wijk Ruzafa in. Weer gingen we opzoek naar wat te drinken én te eten, maar dat blijft in de namiddag een lastige onderneming (buiten de toeristische plekken; burger king en Mac Donalds zijn daar altijd we te vinden).

We vinden uiteindelijk een Bretons tentje, waar de uitbater uit Lyon onze per ongeluk uitgesproken “merci” uitlegt alsof wij frans verstaan. Hij doet ons in rap frans uitleg hoe hij hier terecht is gekomen en hoe zijn crepes tentje niet zo goed loopt. Wij laten ons de bijzondere crepes lekker smaken en ik kan er even mijn telefoon opladen en kort wat voetbal kijken. Op deze zondag valt ons deze wijk wat tegen en we lopen richting station en stierenvechtersarena in wat meer het midden van de stad.

De arena is niet open, dus hoeven we niet te discussiëren of het moraal verantwoord is een stierengevecht te bekijken. Omdat het niet hoeft, doen we het toch even… uitkomst; 1 -1 zal ik maar zeggen… 😊

Omdat de wandeling toch niet zo kort was als ik had gehoopt (😊) was een siësta in ons appartement een prima manier om weer op adem te komen. We lopen wat af hier. Er schijnt ook een metro te zijn in Valencia (in Madrid overigens ook) maar die hebben wij gedurende ons verblijf niet gezien. Voordeel is wel dat je veel ziet onderweg.

Opzoek naar avondeten lopen we naar Plaça Del Virgen, in ons gidsboekje beschreven als het centrum van de stad. Prachtig plein! En dat weten de restaurants aan het plein dus ook. We kiezen een restaurant net voor het plein (restaurant Ness) en willen nu wel eens Paella eten! We bestellen een gewone en 1 met vis. De paella hier viel aardig tegen. De gamba’s waren niet vers, volgens mij. ). Jammer, misschien morgen beter.   (Later viel bij mij het kwartje; hier in Valencia moet je op zondag en op maandag eigenlijk geen vis eten. De vissers varen niet uit op zondag en leveren dus niet aan aan de markt; morgen bezoeken we de centrale markt hal en daar zijn op maandag de viskramen leeg).