Een voettocht door Rome

Rond 07:00 uur gingen we uit de veren om de “7 Hills express” van 8 uur naar het trein station te nemen. Bij het station aangekomen was het flink puzzelen om aan een kaartje te komen. Gelukkig werden we geholpen door een alleraardigste Italiaanse mevrouw. Een kaartje van 1 euro pp bracht ons met de trein naar station Valle Aurelia waar we metro A hadden kunnen nemen, maar we zijn lopend naar het st Pietersplein gegaan. In een straatje er naar toe had Erna een hoedje gekocht want de zon begon al aardig te branden. 

Aan de rand van het plein een poos gezeten, gemediteerd en nog wat rond gelopen. Toen een puzzeltochtje met fonteinen gedaan om uiteindelijk een geocache te vinden. Was erg leuk!

Op maandagmorgen zijn veel winkels en alle musea dicht. Het was de eerste uren dan ook aardig rustig in de stad. Op weg naar Piazza Nuova een leuk tentje, Fattoincasa, gevonden om te lunchen.

We mochten er ook mijn telefoon opladen, want die liep snel leeg. We hadden ook 2 lege powerbanks bij ons, of een niet werkend kabeltje. Ja, ja, qua equipment kon het beter.

‘s Middags werd het drukker en ook nog warmer. Na Piazza Nuova door de stad gedwaald en eindelijk een tentje kunnen vinden bij het Pantheon om wat te drinken. De warmte had me even flink te pakken, maar gelukkig knapte ik daarna weer aardig op.

Nog wat highlights bekeken en heerlijk gegeten op “Isola Tiberina”; Italiaans koken lijkt toch iets van “meno ingredienti sono, meglio è”

Moet ik (…) thuis ook eens proberen te maken. 

Omdat we inmiddels zo’n 17 km (!) hadden gelopen en geen puf meer hadden om naar een trein- of metrostation te lopen, namen we een taxi naar de camping. Erna maakt een gezellig praatje met de chauffeur die heel blij was met weer wat clientèle en ook naar een voor hem totaal onbekende bestemming.

Bij aankomst, zo rond half negen, heeft Erna de sleutel gevraagd aan onze Finse overbuurvrouw van een van de …ja, hoe zal ik ze noemen?…huisjes? kippenhokken? ..op de camping vlak bij ons. Daar zit in tegenstelling tot de “gewone douche gelegenheid” wel een warme douche in, zo had ze ons verteld. Deze huisjes, uit de jaren 50, worden echt nog verhuurd en/of gebruikt. Althans nr 22 lijkt bewoond door 2 jonge dames, en wij konden douchen in nr 21. Erna ging eerst de boel verkennen. Per slot van rekening had zij meer kakkerlak ervaring dan ik. Daarna was ik aan de beurt. “Hoe was het?”, vroeg ik nog voordat ik de sleutel aanpakte. “Nou, je wil toch wat goeie verhalen voor je verslag?”, kreeg ik met een grijns te horen. Nou, uiteindelijk viel het best mee maar om nu te zeggen, “wat een heerlijke douche”. Moest ook wel heel erg zijn na 17 km in 34 graden. 

Straks maar eens overleggen wat we morgen gaan doen.