Van “Weg van de snelweg” naar Flespompoen en keizeramaniet

Bij vertrek hadden we nog een dikke 900 km te gaan voor we thuis zouden zijn. Voor ons geen haalbare afstand om op 1 dag te rijden. Dan is dus de vraag welke route we nemen: over Parijs of niet? En wat bedoelt het navigatiesysteem met “milieuzone vermijden?”, “omrijden of negeren”. “Parijs lijkt mij erg druk op de vrijdagmiddag”, bracht ik in. “Ja, maar het is wel de kortste route, volgens dat Garmin-ding”, gaf Erna aan. “En via de route soleil lijkt me vanaf hier erg om”.. En zo ging het tussen Tina en Tinus Trucker nog even door. 

Eerst maar richting Reims werd het compromis. Of dat wel helemaal goed begrepen werd door het navigatiesysteem zullen we nooit weten..Op een gegeven moment was Parijs nog zo’n 400 kilometer en Reims een kleine 500 en reden we over b-wegen. Van die wegen die maar blijven slingeren en met die leuke dorpjes. Of van die wegen waar je uren achter een vrachtwagen rijdt.

Wel mooi hoor - het is een prachtig land om zo doorheen te rijden - maar het schiet niet echt op.. Het zijn ook van die wegen waar sommige mensen op onmogelijke momenten toch nog gaan inhalen.. scheelde maar héél weinig of we hadden frontaal op een BMW gezeten…

Na enig gemopper kon ik me erbij neerleggen dat we gewoon lekker naar huis reden en we hebben later ook nog een hele tijd op N-wegen gereden en dat schoot best op.

lunch onderweg

Erna zoekt onderweg naar een mogelijke camping als eindbestemming. Eerst had ze ergens een Municipal onder Reims op het oog, maar die bleek te ver. Uiteindelijk gooiden we het roer om en besloten niet voor Dijon-Troyes-Reims te gaan maar voor het gebruikelijke rijtje Dijon-Nancy-Metz enz. Het werd deze in Vittel, plaatsje bekend van …? Juist ja, 10 punten voor allemaal!

regen onderweg

Rond kwart voor vijf vastgelegd op plek 34, ongeveer 400 km gereden, denk ik. En toch zeker 100 km omgereden volgens Erna omdat we geen strak reisplan hadden. Maar ja, we zijn op vakantie, no problemo.

Rond half zeven naar het centrum gelopen om wat te eten. Onderweg had Erna ook al een restaurant uitgezocht en daar stonden we een kwartiertje later voor de deur. Van de buitenkant moest dit restaurant het niet hebben. Erna had zich goed ingelezen en het moest toch echt dit restaurant met de naam “L’O a la Bouche” worden. Een vriendelijke mevrouw liet ons binnen in een, zo op het oog, klein restaurant met verder nog geen gasten. Een handgeschreven en gekopieerd A-4tje was het menu. Later gaf mevrouw aan dat ze met behulp van Google bezig was met een Nederlandse versie. Deze liet ze zien en ze kon wel wat hulp gebruiken, gaf ze aan. Lang verhaal kort makend: we hebben voortreffelijk gegeten! Met verse Franse ingrediënten uit de nabije omgeving.  Zie de foto’s voor het menu.

onze vertaling 

eet smakelijk…ehh Bonne nuit of goedemorgen