18 kilometer wandelen door Madrid

Op een goede vakantie lijkt een dag wel een week. Althans zo voelt het bij mij. Is dat herkenbaar? We zijn nu 12 dagen onderweg en het voelt als weken. Waar zijn we gebleven met het reislog? Het lijkt al zolang geleden dat ik schreef over het mooie landschap onderweg.

Nu eerst maar even een verslag van ons dagje Madrid. Foto’s zeggen meer dan 1000 woorden, dus daarvan er straks eerst een stel uitzoeken om op dit reislog te plaatsen. “Technisch” werkt dit log zo, dat je eerst de foto’s moet uploaden om te kunnen gebruiken in de tekst.

Voor het dagje Madrid waren we vroeg opgestaan en stonden al rond 8:30 uur op de bus te wachten. Even later kwam een ouder echtpaar ons vergezellen. We raakten gezellig met ze aan de praat. Het Engelse echtpaar – een jaar of 75? – had de busreis al enkele keren gemaakt, dus we konden mooi van hen leren. Bij toeval kwamen we er ook achter dat zij in hun jongere jaren een jaar of 3 in Wassenaar gewoond hadden.

Rond 10:00 uur waren we in hartje Madrid. We hadden van te voren een stadswandeling uitgeprint – “slechts” 12 kilometer lang (!) – en met deze in de hand gingen we op pad (zie www.reisroutes.be).

Hier even in vogelvlucht wat we zoal gezien en gedaan hebben (zie ook de foto’s). Van Madrid had ik mij een grote weidse stad voorgesteld die vooral plat was. Grappig dat je zo een (fantasie)beeld van een stad in je hoofd kan hebben en dat dit dan volstrekt niet klopt met de werkelijkheid 😊. De stad is vrij “heuvelachtig” en heeft ruime boulevards die enigszins doen denken aan de Champs-Elysees en ook prachtige sfeervolle nauwe straatjes en mooie pleinen.

We begonnen op het Plaza de España waar een groot monument van “onze vrienden” Don Quichot en Sancho Panza staat. Daar ook onze eerste “Madrileense geocache” kunnen loggen.

Via een drukke en lawaaierige Gran Via (veel werkzaamheden aan en langs de weg waarbij drillboren gebruikt werden) naar een wijkje waar we wat kerken op de route bezochten.

Bij de lunch in Parque del Retiro besloten wij om de stadwandeling te laten voor wat het was en ons eigen plan te trekken.

We hadden even genoeg van de grote brede avenues en gingen op zoek naar de kleine en gezellige straatjes. De ANWB-gids van Madrid heeft geen stadswandeling maar wel een beschrijving van de verschillende wijken in de stad. Zo komen we in de schrijverswijk terecht en zien het huis waar Miguel de Cervantes heeft gewoond en is gestorven.

Daar in de buurt drinken we wat in echt Madrileens cafeetje, in een pand uit 1866. Ondanks dat de barkeeper nauwelijks Engels spreekt, snappen we in korte tijd dat hij zijn zaakje rond 16.15 uur wil sluiten om rond 19.00 uur weer open te gaan. Maar we mogen rustig ons drankje opdrinken. Op het plein Puerta del Sol moesten we natuurlijk het beeld bekijken van de beer en de moerbeiboom, het symbool van Madrid. Net als alle andere toeristen 😊.

We zwerven nog een poos door de stad en eten op het Plaza Mayor. Een mooi groot plein in een leuke wijk. Langzaam zoeken we de richting van het station van waar de bus naar de camping vertrekt. Erna wil nog even een cache meepakken, maar die kunnen we niet vinden. Uiteindelijk haasten we ons nog naar de bus. En maar goed ook, zo blijkt later, want de bus waarop we overstappen in het buitenwijk stadje van Madrid met de mooie naam Villaviciosa. (Dit klinkt als een toverspreuk uit Harry Potter! 😊. Overigens lijkt het erop dat dit land ook andere Engelse schrijvers heeft geïnspireerd; nooit geweten dat Spanje een streek heeft de Aragon heet! (10 punten voor de naam van de schrijver die ik bedoel).

Bij die overstap zijn we gelukkig niet de enigen die wachten op de (laatste) bus naar de camping. Er is met ons nog een mevrouw uitgestapt uit bus 518 vanuit Madrid en zij wacht ook op de bus 567 naar de camping. Eerst heeft ze alleen maar aandacht voor haar telefoon, maar na een tijdje vraagt ze in het Spaans of wij ook naar de camping gaan. Wij waren enigszins benauwd dat we of verkeerd stonden of de bus gemist hadden en waren daarom blij te horen dat ze ook naar de camping ging. Zij woonde daar en wist dus precies waar we moesten uitstappen en dus op het knopje te drukken om de chauffeur duidelijk te maken dat we eruit wilden. In het donker viel dat namelijk niet mee. En ook bij het stukje lopen van de bushalte naar de camping was het maar wat fijn dat deze mevrouw een zaklantaarntje bij zich had om ons op de drempels in kuilen in het pad te kunnen wijzen. Bij het wachten nog zitten kletsen met deze mevrouw; haar zus woont in Nederland, in Eindhoven, en ze laat trots wat foto’s zien van haar zus en nichtje.

Met zo’n 18 kilometer in de benen, komen wij bij de camper aan. Het was een lange en mooie dag geweest!