Woestijn in Spanje? Of is het de Dothreaki sea?

Vandaag stond het natuurpark Bardenas Reales op het programma. In de voorbereiding had Erna hierover gelezen en na het zien van enkele foto's van internet en nadere bestudering -hier zouden verschillende Westerns.. eh Cowboy films, zijn opgenomen en ook voor Game of Thrones zijn hier veel opnames gemaakt - waren wij erg nieuwsgierig naar dit gebied geworden. 

Vol verwachting verlieten we camping in Olite. Een camping die het vooral moet hebben van de vele vaste plekken van Spanjaarden, die hun dicht op elkaar geplaatste stacaravans soms omgebouwd hebben tot complete paleisjes met tuinkabouters, kunstgras en wat al niet meer. 

Rond 11:00 uur parkeerden we "onze" camper voor het bezoekerscentrum van het park. Een enorm gebouw waar geen tentoonstelling of zoiets van enige betekenis te vinden was. "That is all office", zie de receptioniste later op de dag over het enorme gebouw achter een gesloten glazen deur.

Het natuurpark heeft een route van zo'n 40km die je kan fietsen of met de auto / camper kan rijden. Ook omdat het vooral zand en grint wegen zijn en omdat je fietsend toch meer ziet en beleeft, halen we de fietsen van de camper en gaan op pad. 

Foto's en filmpjes kunnen de schoonheid van dit gebied nauwelijks vastleggen. In één woord; prachtig! 

Omdat we veel stoppen onderweg om toch verschillende pogingen te doen om al dat moois vast te leggen, zijn we pas rond een uur of half vier terug bij de camper. Onderweg in het park ook nog een geocache mee kunnen pikken! Wij blijven ons verbazen dat wij nooit eerder van mensen gehoord hebben dat ze in dit gebied geweest zijn. Is het nog niet zolang een natuurpark? Het gebied kan een beetje vergeleken worden met Monument Valley in Amerika. Ik had dan ook in het informatiecentrum/bezoekerscentrum een winkel verwacht, waar ze posters verkopen van Clint Eastwood en andere film- en serie helden. Maar nee hoor. Niets van dat al. Ach, misschien maar goed ook, anders worden het zulke Amerikaanse toestanden. 

Het natuurpark is een onherbergzaam gebied, een half woestijn, lezen we ergens op internet. Vroeger was dit een paradijs voor krokodillen en schilpadden. Tegenwoordig het domein van adelaars, gieren, de Dothreaki barbaren en reptielen. In de loop van miljoenen jaren hebben erosie van water en wind, grillige vormen uitgeslepen in klei, kalk- of zandsteen. 

Vanaf Bardenas Reales rijden we naar een camping in Vera de Moncayo. Qua sfeer en omgeving een veel leukere camping dan in Olite. Omdat het zaterdagavond is, besluiten we te gaan eten in het "restaurant" van de camping. Een mens kan zich vergissen... :-) Het stel wat de camping runt, lijkt niet als gastheer en gastvrouw in de wieg te zijn gelegd. Hij tapt het bier en maakt het eten en zij serveert. En dat doet ze op een "Fawlty towers-achtige manier". Ze blaft ons keihard toe en vraagt in rap Spaans of we hier willen eten of in het restaurant. Ze wijst naar een ruimte achter haar. We blijken in het cafe gedeelte te zitten, net zoals de andere 5 gasten (4 Nederlanders en een Oostenrijker). De ruimte ziet er totaal niet gezellig uit, er zit niemand en de toegangsdeur zit potdicht. We eten voor 8 euro een kipfilet met 3 stukjes slappe friet en 2 gebakken eieren, 2 lamskoteletjes van wel hele kleine lammetjes met ook 3 stukjes friet en ook 2 gebakken eieren. Ach, we kunnen er om lachen, omdat we zo'n geweldige dag gehad hebben. Snel na de karige maaltijd rekenen we af en doen een heerlijk toetje - Griekse yoghurt - in de camper. 

Inmiddels is het over elven. De regen tikt weer op het dak van de camper. Moe en tevreden klimmen we ons bedje in. Mooie dag achter de rug.